فاطمه بهزادی

#نقد_شعر_سپید
فاطمه بهزادی:
آنجا که نور متولد می شود
و در قنداق خورشید
گیسوهایش را تاب می دهد
لحظه فرود آمدن من است !
می دانی ؟
آنجا که آسمان تشنه
هل هل می زند
و سینه ی ابر خال ایست
لحظه ی دیدار من است !
می دانی ؟
آنجا که دایه ی سبز
طفل خردسالش را
در آغوش می گیرد و لالای می خواند
لحظه ی بیداری من است !
می دانی ؟
آنجا که ذرات بلور
از زیر گام هایم می غلتند
و مرا در حالت مکاشفه شان
تنها می گذارند
لحظه ی ......من است !
می دانی ؟
#فاطمه_بهزادی
_ ویرایش شده _
آنجا که نور در قنداق خورشید
گیسوانش را تاب می دهد
لحظه فرود آمدن من است !
می دانی ؟
آنجا که زمین تشنه
هل هل می زند
و سینه ی ابر خال ایست
لحظه ی دیدار من است !
می دانی ؟
آنجا که دایه ی سبز
طفل خردسالش را
در آغوش می گیرد و لالای می خواند
لحظه ی بیداری من است !
می دانی ؟
آنجا که ذرات بلور
از زیر گام هایم می غلتند
و مرا در حالت مکاشفه شان
تنها می گذارند
لحظه ی مستی من است !
می دانی ؟
#فاطمه_بهزادی
بنام خداوند مهر و مهربانی
#نقد_شعر_سپید
☑️از انجایی که معتقدم اثر ارائه شده گویای تمام ویژگی های خواسته و ناخواسته خود خواهد بود ،بنابراین آن را بدون در نظر گرفتن نام صاحبش نقد و بررسی خواهم کرد .
💠قبل از اینکه بخواهم به نقد بپردازم لازم می دانم به چند نکته اشاره کنم. اولاً مهم ترین قدم در شعر سپید رسیدن به شعریت اثر است . همانطور که می دانید شعر ثبت احساس در گذر ثانیه ای زمان است که با اندیشه و تخیل همراه شود و با کمک زبان( زبان عاطفی و ....) جاری شود . دوماً رسیدن به ساختاری متمایز از نثر چه نثر های ادبی شاعرانه و چه نثر های روزنامه ای غیره . سوماً شاعر در هر اثری موظف است رسالت شعری خود را به جای آورد . چهارماً ساخت معنا و محتوا و تبعیت از انها مضمون سازی از ویژگی های یک اثر خوب است . پنجم خلق زیبایی شناسی و جنبه های هنری اثری از ویژگی های مهم و عوامل تاثیرگذار در یک شعر می باشد .

✅به لحاظبررسی و نقد لغوی اثر ارائه شده در انتخاب ،چیدمان و جایگزینی لغات ،همچنین استفاده از قواعد و قوانین دستور زبان و ترکیب سازی ، کاربرد زبان در حالت کلی چندان موفق نکرده . این مسئله نشان دهنده عدم دقت کافی شاعر در انتخاب لغات برای ساخت روایت یک اثر است. از طرف دیگر انتخاب و چیدمان کلمات جهت فکری شاعر را نشان می دهد. یعنی چیدمان لغات علاوه بر رسالت شاعر و اثبات شعریت اثر به معنا و مضمون سازی هم کمک خواهد کرد . در این اثر شعریت و رسالت شاعر انطور که باید اتفاق نیوفتاده .
ترکیب سازی نادرست نه تنها به زببایی و معنا سازی اثر اسیب می رساند بلکه از ارزش و اعتبار اثر می کاهد ( در قنداق خورشید ) به علت عدم ارتباط کافی با بقیه گزاره ها نمی تواند یک ترکیب وصفی و اضافی درست و مناسب باشد . ناگفته نماند که این ترکیب در ارتباط افقی روی محور جانشینی و روی محور همنشینی دچار ضعف است.
زبان در خالت کلی یکدستی لازم را به لحاظ استفاده از لغات در خود دارد .
✅به لحاظ بررسی و نقد فنی با توجه به اینکه مهم ترین ویژگی ساختاری شعر سپید ،داشتن فاصله لازم در روایت است که به واسطه کم کردن از حلقه های زنجیره ی روایی در زبان گفتار حاصل می شود وهمچنین می تواند عامل ایجاد تاویل در اثر باشد و نهایتا فرم پلکانی شعر سپید را بسازد .( وجه تمایز شعر سپید و نثر ) در این اثر موجود است. بنابراین به لحاظ فرم می تواند تداعی شعر سپید باشد .
✅به لحاظ بررسی و نقد زیبایی شناسی مهم ضعف اثر در ایجاد گزاره های خالی از زبان عاطفی ست .به حدی که اثر ارائه شده نتوانسته تداعی هنری و دیدگاه هنرمندانه شاعر را با خود به همراه داشته باشد .

از طرف دیگر استفاده از تشبیهات که نتوانسته حق مطلب را ادا کند .
( انجا که اسمان تشنه
هل هل می زند
و سینه ابر خالیست
لحظه دیدار من است )

ابجاد تصاویری که بی هدف رها شده اند علاوه بر زیبایی ،معنا و محتوای اثر را به مخاطره انداخته
( انجا که دایه سبز
طفل خردسالش را
در اغوش می گیرد و لالای می خواند
لحظه دبدار من است )

روایت پراکنده اثر که تداعی کلاژ بدون تصویر کلی و نهایت درست می باشد نشان دهنده ی ضعف و عدم ارتباط ابیات یا اپیزود های موجود است . این مسئله سبب می شود که ذهن مخاطب دچار سردرگمی شود . این سردرگمی نه تنها ایجاد تاویل نمی کند بکله معما گونه بودن اثر ان هم بدون پاسخگویی درست به محتوا و مضمون سازی اثر اسیب می رساند .

✅به لحاظ compositionاین اثر شروع خوبی ندارد . نمی تواند ذهن مخاطب را برای ادانه روایت اماده کند . ایجاد گزاره های نامناسب به لحاظ زیبایی شناسی و همچنین محتوایی در ابتدای اثر ان هم به صورتی که بی هدف رها شده به کل اثر اسیب می رساند .
در پایان بندی هم موفق نبوده زیرا این شیوه از طرح معما نه تنها مخاطب را به هدف راهنمایی نمی کند بلکه در ذهن مخاطب ایجاد
👇

ادامه نقد ☝️☝️

تاویل در جهتی درست هم نمی کند بنابراین علاوه در ایجاد ضعف در روایت ،درک روایی کل اثر را به مخاطره می اندازد .

عناصر موجود در اثر ارتباط لازم را با یکدیگر ندارند ( مثل متولد ، خورشید گیسو ،فرود امدن ،اسمان . هل هل و ....)این مسئله می تواند روایت کل اثر را دچار پراکندگی نماید .

در نهایت معتقدم شاعر نتوانسته رسالت خود را انطور که باید به حای اورد و به مخاطب منتقل کند . چرا که مهم ترین سوالی که ذهن مخاطب را به خود مشغول می دارد این است که هدف شاعر از چیدمان گزاره های موجود چه بود؟ قرار است چه چیزی دریافت شود . ( پیش تر توضیح دادم که شاعر هنگامی باید دست به سرایش بزند که دغدعه ای در ذهن خود موجود داشته باشد ،ان را ساخته و پرداخته کند و به مخاطب منتقل کند . )
بنابراین انتظار دارم که شاعر با دقت بیشتری دست به سرایش بزند .
در پایان برای صاحب اثر ارزوی موفقیت دارم .
با تشکر
# مریم_راد_واژه
#واژه
@ashenayeeshgh