نقد

#نقد_شعر_کلاسیک 

نقد شماره ۴

ابر پر بار  بهار امشب چه غوغا می کنی

شعر می‌باری طراوت در  دل ما می کنی

می شکوفد بر درخت عشق گلهای امید

خلوتم را چون خیال وصل زیبا می کنی

اشکارا ماه  پنهان است در دامان تو

جلوه اش در جان تو پیداست حاشا میکنی؟

مثل ماری زهر میریزد به کامم زندگی

رود تلخ زندگی مان را گوارا میکنی؟

بغضها واشکهایت شاهد درد تو اند

مثل ما ناچاری و داری مدارا میکنی

دشتهای آرزویم را طراوت میدهی ؟

یا که مثل دیگران امروز و فردا میکنی؟

#محمد_مهدی_سلیمان

#نقد

از آنجایی که معتقدم اثر ارائه شده گویای تمام ویژگی های خواسته و ناخواسته خود خواهد بود، بنابراین آن را بدون در نظر گرفتن نام صاحبش نقد و بررسی می کنم.  

به لحاظ نقد لغوی، اثر ارائه شده با توجه به انتخاب و شیوه جایگزینی کلمات و آنچه که ثروت ارتباط با زبان مدت نظر است کاملا زیبا و درست اتفاق افتاده و زبان یکدستی لازم را به لحاظ انتخاب و شیوه جایگزینی کلمات دارد.  

به لحاظ composition

( ابر پر بار بهار امشب چه غوغا می کنی 

شعر می‌باری بازی طراوت در دل ما می کنی)  

هم حاصل تصویر است و هم حاصل احساسی که در قالب کلمات به مخاطب منتقل شده است.  اما از جهت پایان بندی کار به اعتقاد من با ایجاد پرسش،به پایان نمی رسید بهتر بود.  چراکه این پرسش در ذهن مخاطب  ایجاد تاویل. نمی کند بلکه مرور و تکرار ابیات قبل در ذهن مخاطب خواهد بود.  

به لحاظ نقد فنی این اثر یک غزل سنتی یا غزل عام است که در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن، بحر  رمل مثمن محذوف سروده شده.  

نمونه این وزن را در اشعار حافظ به زیبایی هر چه تمام داریم. ( با در نظر گرفتن برابری محتوایی) 

سینه مالامال درد است این دریغا همدمی 

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را مرهمی 

در این اثر با توجه به مضمونی که در خود جای داده به دنبال اندیشه نو نیستیم اما نگاه شاعرانه و زیبایی که در آن نهفته است این غزل را یک غزل خوب معرفی می کند و نهایتا انتظاری را که از یک غزل داریم برآورده می کند.  

به لحاظ نقد زیبایی شناسی،استفاده از تشبیه هایی که در ابیات این غزل وجود دارد، این غزل را به یک غزل توصیفی یا غزلی که بر پایه توصیف شکل گرفته، تبدیل کرده است.  

در اشعار توصیفی در حالت کلی، تصاویر نقش اساسی دارند.  تصاویر در این اثر به زیبایی ساخته شده.  

( می شکوفد بر درخت عشق گلهای امید 

خلوتم را چون خیال وصل زیبا می کنی)  

( اشکارا ماه پنهان است در دامان تو   

جلوه اش در جان تو پیداست حاشا میکنی)  

( بغضها و اشکهایت شاهد درد تواند 

مثل ما ناچاری و داری مدارا میکنی) 

عناصر استفاده شده در این اثر مثل (ابر پر بار،  درخت عشق،  گلهای امید،  خیال وصل، جلوه در جان و...)  اگرچه تاییدی ست بر شعر کلاسیک، یک غزل سنتی که در آن اندیشه های سنتی وجود دارد، سبب بوجود آمدن ارتباط عمودی بین ابیات شده است.  

یعنی در این غزل پیوستگی بین ابیات برقرار است و نهایتا این غزل دچار پراکندگی محتوایی نیست.  

که البته یکی دیگر از نکات مثبت این اثر است.  

در پایان برای شاعر محترم آرزوی موفقیت و سلامتی دارم.  

با تشکر 

مریم راد "واژه " 

#نقد

@ashenayeeshgh