نقد ادبی،

حرف آب و آینه ها (واژه):

#نقد 

دیشب،

میهمان چَشم هایم،آینه ی اتاقم بود؛

غریب آشنایی را به ملاقاتم آورده بود

برایم تازگی نداشت این دیدار،

می دانست با بودنش

گمشده ی نهانم جوانه میزندو

درون خفتم بیدار میشود،

کادویی از سوی غریب آشناهدیه گرفتم،

سکوت...

به ناچار قفل دهانم شکست و سکوت هم...

لیکن،این صدا هم خبر از همان غریب آشنا 

میداد؛

وَ آسمان چَشمانم ،یتم وارانه میبارد

با زنده ای همچو من؛

هان غریب آشنا

بهای بودنت چند؟؟

#ویدا_رستمی

🔴

بنام خدای نیک 

maryam rad:

از آنجایی که معتقدم اثر ارائه شده گویای تمام ویژگی های خواسته و ناخواسته خود خواهد بود، بنابراین اثر ارائه شده را بدون در نظر گرفتن نام شاعر نقد و بررسی می کنم.  

در اپتدای امر لازم می دانم مختصری در ارتباط با شعر توضیح بدهم که اگر قرار است شعری بنویسیم دانستن همین تعاریف ساده کمک شایانی به بهتر شدن اثر خواهد کرد.

اگر بپذیریم که شعر می تواند شکل خاصی از یک واقعیت مفروض را ارائه دهد که بر اساس حقیقتی موجود ساخته شده و یا بپذیریم شعر جاودانگی یافتن استنباط احساس انسان در یک لحظه از زمان در لباس واژه ها باشد، پس باید بپذیریم شعر می تواند سراسر حاصل احساس و اندیشه و تخیل باشد.  

چون تخیل می تواند مرکز قدرت و تصویر سازی باشد و از احساس زندگی مادی سرچشمه می گیرد. درواقع  تخیل می تواند پلی بین احساس و اندیشه باشد.  

توضیحات را از این جهت ارائه کردم که بگویم هر متن تقطیع شده ی شاعرانه ای لزوما شعر خصوصا شعر سپید نیست.  بلکه باید شعریت در آن موجود باشد و بخشی از شعر بودن آن نیز در ساختار آن  نهفته است.  

از اپتدای امر که بررسی می کنم، می بینم ( دیشب مهمان چشم هایم آینه اتاقم بود 

غریب آشنایی را به ملاقات آورده بود 

برآیم تازگی نداشت 

و.....)  

ترتیب عناصر جمله به لحاظ دستور و نقشی که در جمله می گیرند و همچنین تصاویر ارائه شده در این اثر با زبان ایجاد شده، مربوط می شود به قشر های خارجی زبان.  

زبان در این اثر در قید و بند الگوی ست منطبق بر زبان هنجار یا بهتر عرض کنم الگوی صرف و نحو را پذیرفته و به سطح تبدیل شده. یعنی زبان در این اثر یک وسیله انتقال مفاهیم است و نقش دیگری را نمی پذیرد.  هدف هم انتقال معنی و مفهوم در قالب کلمات است.  این رفتار زبان مختص به نثر می باشد.  در نثر. هم ریتم و هم هدف در کنار یکدیگر قرار می گیرند و سبک نثر در واقع از برخورد متعادل ریتم و حرکت عادی زبان بوجود می آید. 

 

یعنی اگر تقطیع را از این اثر برداریم به یک نثر داستانی کوتاه کوتاه یا داستانک می رسیم بنابراین با توجه به عرایضم در بالا با یک نثر روبرو هستیم نه شعر سپید. 

 

به لحاظ شالوده زبانی هم این اثر یکدستی لازم را ندارد یعنی دچار دوگانگی ست. ( در کلماتی مثل لیکن و همچو) 

به لحاظ واژه سازی کلمه یتیم وارانه صحیح نمی باشد چراکه یکی از راه های ساخت واژه صفت+پیشوند است که در این کلمه می شود یتیم وار 

به لحاظ زبان نوشتاری یا املای کلمات ، کلمه خفتم با توجه به زبان در این اثر صحیح نمی باشد و باید به خفته ام تغییر. کند که در غیر این صورت قواعد صرف و نحو را رعایت نکرده و ضعف محسوب می شود.  

به لحاظ محتوایی. این اثر به یک بوطیقای  زنانه می ماند در باب تنهایی،  عدم عشق،  شکست عاطفی و... سروده شده درواقع  این اثر توجهات خود را در خصوصیات مجردی معطوف ساخته که به یک احساس شاعرانه ویژگی می بخشد اما به شعریت نرسیده.  

در پایان برای صاحب اثر آرزوی موفقیت و سلامتی دارم.  

با تشکر 

#مریم_راد( واژه)

#نقد